ONE DIRECTION: THIS IS US

Yönetmen: Morgan Spurlock

Yapımcı: Simon Cowell, Adam Milano, Morgan Spurlock, Ben Winston

Müzik: Simon Franglen

Görüntü Yönetmeni: Tom Krueger

Kurgu: Pierre Takal

Tür: Belgesel, Müzik

Süre: 92 dakika

Gösterim Tarihi: 30 Ağustos 2013

Dünya çapında süper starlar Niall Horan, Zayn Malik, Liam Payne, Harry Styles ve Louis Tomlinson, “ONE DIRECTION: THIS IS US” ile beyaz  perdeye adım atıyorlar. Bir konser kaydı ve turne belgeselinden çok daha fazlası olan bu film, dünyanın en büyük müzik grubunu yakından ve şahsen tanıma olanağı sağlıyor. Grup üyelerinin Meksika’dan Japonya’ya, Londra’nın ünlü O2 arenasından daha pek çok yere uzanan dünya turnesi sırasında çekilmiş olan “ONE DIRECTION: THIS IS US”, yüksek oktanlı performans kayıtlarını samimi röportajlar ve kamera arkası görüntülerle birleştirerek, One Direction olmanın gerektirdiği yetenek, çok çalışma ve zorluklara eşsiz bir bakış açısı sunuyor. Film mütevazı hayatlardan çıkıp, benzeri görülmemiş bir yükselişle şöhrete kavuşan ve hayranlarının desteğiyle One Direction olarak dünyayı fethederek bir fenomene dönüşen müzik grubunun etkileyici öyküsünü anlatıyor.

BAŞLANGIÇ

Niall Horan, Zayn Malik, Liam Payne, Harry Styles ve Louis Tomlinson 2010 yazında bireysel yetenekli sanatçılar olarak Britanya’nın en büyük yetenek şovu “The X Factor”a katıldılar. Yarışmanın hazırlık kampı döneminde, X Factor’ın jüri üyesi Simon Cowell müzisyenlere yarışmaya bir grup olarak devam etmelerini önerdi.

“ONE DIRECTION: THIS IS US”ın yapımcılarından olan Cowell, “Beşi de birer solo yıldızı olan beş solo sanatçısı gördüm, ama grup olurlarsa daha güçlü olacaklardı, bu kadar basit” diyor ve ekliyor: “Birey olarak her birini sevdim, ancak bir şey bana grup olarak gerçekten başarılı olacaklarını düşündürdü.”

Kendilerine One Direction adını veren grup anında sansasyon yarattı. Yetenekli ve rahat tavırlı erkeklerden oluşan grup çok geçmeden yurt çapında genç kızların ilgi odağı oldu. Bu erkekler ses ya da görüntü olarak önceden paketlenmiş gibi durmuyor, sadece, sahnede ve sahne dışında yetenek, dostluk ve karizma yayıyorlardı.

Cowell, “Dürüst olmam gerekirse, daha en başından… tavrım büyük ölçüde şuydu: ‘Size ne yapmanız gerektiğini söylemeyeceğim. Muhtemelen olsa olsa siz bana ne yapmam gerektiğini söyleyebilirsiniz. Kendi yolunuzu bulmalısınız çünkü bunun için yeterince zekisiniz.’” Ve bu gençlerde bu hep işe yaradı. Onlara muazzam bir güven besliyorum.”

Grubun binlerce hayranı sosyal medyayı doldurup taşırdılar, saatlerce televizyon stüdyosunun önünde beklediler ve yarışmanın büyük finaline dek her turda gruba oy attılar. Yarışmada üçüncülükle yetinen ve birinciyle yapılan plak anlaşmasını az farkla kaçıran grup üyeleri dünyanın One Direction’ı son kez görmediğini içgüdüsel olarak biliyorlardı.

Bu birlikte kalma içgüdüsü semeresini çabucak verdi. Grup “X Factor”daki akıl hocaları Cowell’ın plak şirketi Syco Records’la anlaşma imzaladı ve hızlı bir şekilde ilk albümlerini kaydetmeye koyuldu. Bir yandan da, X Factor Canlı Turnesi’yle tüm İngiltere ve İrlanda’da sahneye çıktılar. Grubun yol deneyimlerini konu alan “Forever Young” adlı kitap doğrudan en çok satanlar listesinin bir numarasına yerleşti. Bu arada, albüm hazırlıkları da Steve Mac (Westlife, Leona Lewis), Rami Yacoub (Britney Spears, Backstreet Boys) ve Red One (Lady Gaga, Jennifer Lopez) gibi yıldız yazarlar ve yapımcılardan oluşan bir ekiple devam ediyordu.

Grubun ilk albümü Up All Night Ekim 2011’de piyasaya çıkar çıkmaz patladı; zaten ilk single’ları What Makes You Beautiful Sony Music’in tarihinde en çok ön sipariş alan single olarak bu başarının habercisi olmuştu. Grup üyeleri Kuzey Amerika’da çeşitli programlara katılarak ve sahneye çıkarak başarıyı Amerika’da kovaladılar. Bu çabaları What Makes You Beautiful’u iTunes hitine dönüştürmekle kalmadı, Up All Night’ı da bir İngiliz grubunun daha önce görmediği bir başarıya dönüştürdü: Grubun bu ilk albümü Billboard listesine birinci sıradan giriş yaptı. Üç tane MTV Video Müzik Ödülü, (Favori İngiliz sanatçı dalında) bir Nickelodeon Kids’in Seçimi Ödülü, ve (En İyi Çıkış ve İngiltere ve İrlanda’da En İyi Çıkış dalları da dahil olmak üzere) üç MTV Avrupa Müzik Ödülü alan albüm, grubun zirveye yolculuğunun dur durak tanımayacağının gerçek bir göstergesiydi.

Grubun ikinci albümü Take Me Home 50 ülkede ön sipariş listesinin zirvesine yerleştirerek 2012’yi parlak bir yıl hâline getirdi. Albümün ilk single’ı Live While We’re Young doğrudan bir numaraya yerleşti. Take Me Home toplamda 37 ülkede liste başı oldu. 2013 yılında da devam eden Take Me Home turnesinin biletleri tüm dünyada tükendi ve Niall, Zayn, Liam, Harry ve Louis’i Avrupa, Kuzey Amerika, Kanada, Avustralya, Yeni Zelanda ve Japonya’ya götürdü.

Grup Temmuz ayında film için özel olarak yazılmış Best Song Ever’ı piyasaya çıkardı. Şarkının (Ben Winston’ın yönettiği) eğlenceli ve hareketli klibi bir günde 12,4 milyon izlenme sayısıyla VEVO’da rekor kırdı ve bu platformda en çok izlenen çıkış klibi oldu.

Cowell, “Bu gençlerle çalışmanın sevdiğim yanı, hiçbir şeyi garanti olarak görmemeleri; olup bitene hâlâ minnet duyuyorlar ve hâla hayret içindeler. Ayakta kaldılar ve kalmaya da devam edecekler çünkü, birincisi zekiler, ikincisi dinleyicilerini anlıyor ve hayranlarına saygı duyuyorlar. Gerçekten çok ama çok hızlı bir şekilde olgunlaştılar” diyor.

Turne sırasında, bir film yapma düşüncesi ortaya çıktı ve grup için bambaşka bir medyayı fethetme fırsatı doğdu …
Filmin fragmanı:

FİLMİN YAPIM SÜRECİ

“Super Size Me”nin yönetmeni Morgan Spurlock kendisine One Direction hakkında bir film yapma teklifi geldiğinde, bu fırsata balıklama atladığını söylüyor: “Kariyerimin en başından beri yapmaya çalıştığım şeylerden biri çok popüler belgeseller yaratmaktır. Ve bence bu film, daha önce yaptığım işler düşünülünce, bir sonraki adım olacak. Büyük bir izleyici kitlesi için iyi bir hikaye anlatan başarılı bir şey yapmak sizi hakikaten onlarla samimi kılıyor ve hayatlarının içine giriyorsunuz. Bunun yanı sıra, harika müzikleri olan çok eğlenceli ve ilgi çekici bir çalışma.”

Doğal olarak, Niall, Zayn, Liam, Harry ve Louis’le tanışmak önemliydi. Spurlock gençleri son derece etkileyici buldu ve yaşamakta oldukları fenomenden başlarının dönmemiş olduğunu gördü. Spurlock bu konuda şunları söylüyor: “Çok eğlenceliler. Her gün etraflarında olup biten çılgınlığa rağmen, ayakları inanılmaz yere basıyor. Ve sanırım onların en çok hoşuma giden yönlerinden biri buydu.”

Spurlock, onların “grup hâline getirilmiş beş yakışıklı genç” olmalarının yeterli olmadığını belirtiyor ve  “Bu her zaman yapılan bir şey. Ama esas dikkat çekici olan konu, ellerinden geldiğince kendilerini zorlayacak ve zorlamaya devam edecek yetenek, beceri ve isteğe gerçekten sahip olmaları.”

Spurlock yaklaşık altı ay boyunca çeşitli mekanlarda çekim yaptı. Bunlardan biri de grubun Haziran 2013’teki Meksika performansıydı. Çekim ekibinin sayısı değişkenlik gösterdi. Kimi zaman Spurlock yanında bir sesçi bile olmadan tek başına kayıt yaptı, kimi zaman da yönetmenin ifadesiyle “bir ordu insanla” tam donanımlı konser düzeni kuruldu. Grubun O2 performanslarını kaydetmek çoğu belgeselini hızlı bir şekilde başlayıp bitiren biri için başlı başına dev bir girişimdi. Spurlock, “Bilemiyorum ama O2’de çekim yaptığımızda muhtemelen konserde 250 kişi çalışıyordu; muazzamdı” diyor.

Sahne arkası çekimlerinde ise büyük bir çeşitlilik vardı: Konser öncesi kulis şakalaşmalarından, Harry’nin aile fırınında çalıştığı sahnelere uzanan yelpaze yaklaşık 500 saatlik malzeme içeriyordu. Bunların kurgusunu yapmak çok zorlu bir işti ama grup Spurlock’a ve kurguculara en tercih edilen anların seçilmesinde önemli katkı sağladı. Spurlock bu konuda şunları söylüyor: “Kendileri için çok kişisel olan şeyler hakkında gerçekten önemli bilgiler verdiler… bizim çektiğimizi unuttuğumuz şeyleri onlar hatırladılar ve bunları bulup çıkarmamızı sağladılar. ‘Aman tanrım, haklısın, harika bir andı o’ dediğimiz şeyler oldu.”

Yapımcı Cowell için, Spurlock yönetmen olarak ideal seçimdi çünkü hiçbir sahneyi tezgahlamayacak ya da sihir yaratmayacak türde bir yönetmendi. “Morgan kulak misafiri olmayı seven yapıda biri” diyor Cowell ve ekliyor: “İnsanlar kaydedildiklerini fark etmeden bir şeyler yakalamayı istiyor. Bu konuda hem yetenkli hem çok sabırlı. Set parçaları ya da ‘Kameraya şunu yap’ yok. Kameraları pek çok farklı yere koydu ve bu grupta olmanın nasıl bir şey olduğunu görüntüledi. Gerçekten etkileyici.”

Nihayetinde kurgu sürecinden çıkan sonuç, sinemaseverlerin grup üyelerinin hayatlarına çok özel bir bakış yakalayacağı yönünde. Spurlock, “Gerçekten bu yolculuğun, bu gençlerin ve bu grubun bir parçası gibi hissediyorsunuz” diyor ve filmin gruba yeni hayranlar bile kazandırabileceğini söylüyor: “Bence her One Direction hayranı One Direction hayranı olmayan birini yanına alıp filme öyle gitmeli çünkü inanıyorum ki insanlar filmi izlediklerinde, bu gençlerin, var olduğunu muhtemelen düşünmedikleri ya da hoşlarına gitmeyeceğini sandıkları farklı bir yönünü görecekler. Ve bence grup düşündüklerinden çok daha fazla hayran kazanacak.”

Cowell O2 konserini 3D çekme kararı için “İnanılmaz. 3D olağanüstü. Konser sanki önünüzdeymiş gibi hissediyorsunuz. Gerçekten zekice” diyor.

Öte yandan, grup üyeleri projeye inanmasalardı “ONE DIRECTION: THIS IS US” asla gerçekleşmezdi; ama daha en başından neler başarılabileceğine inandılar.

“Sizinle filme konu olan kişiler arasında muazzam bir güven olmalı” diyen Spurlock, şöyle devam ediyor: “Bu zaman alıyor. Bol sohbet gerektiriyor. Konuşmak, birlikteyken rahat olmak için beraber zaman geçirmelisiniz. Karşınızdaki kişinin hakkınızda dürüst bir hikaye anlatacağını ve nihayetinde sizin anlatılmasını istediğiniz hikayeyi anlatacağını bilmelisiniz. Ben bu çocukları takdir ediyorum. Demek istediğim şu ki bize hayatları, korkuları, yaşadıkları şeyler konusunda gerçekten açık ve dürüst davrandılar; dünyalarına girmemize izin verdiler. Bu büyük ve çok cesaret gerektiren bir şey; ve onlar bu konuda muhteşemdi.”

Yönetmen, özetle, One Direction’daki gençlerin, bunun hayatlarındaki özel bir dönemi belgeselleştirmek için bir fırsat olduğunu anladıklarını belirtiyor: “Bu filmin bir zaman kapsülü olduğunun farkındalar. Bunun ne kadar özel olduğunu şimdiden biliyorlar; ve ellerinde o anın özünü en yalın hâliyle gerçekten yakalayan, gösterebilecekleri bir şeyin olmasının önemini anlıyorlar –ileride ister aileniz, ister çocuklarınız, ister kendiniz için olsun saklamak istediğiniz bir şey. Bence tüm bu deneyimin kıymetini bilecekler.”

Peki Spurlock artık onların bir hayranı mı?

“Bakın, şimdiye dek otuzdan fazla One Direction konseri izledim. Artık sıkı bir Direction’cıyım!” diyor Spurlock.